Dus, begin deze week daar direct werk van gemaakt en een natuurgebied in de buurt opgezocht. Een volle kijkhut verraadde reeds dat er toch wel iets zou te zien zijn, of gezien geweest was de afgelopen dagen.
Het eerste uur was het nog wat te donker om foto's te nemen maar konden we toch al genieten van een juveniele fuut die de ganse tijd ongestoord zat te vissen voor de hut. Ook zaten er twee waterhoentjes tussen het kruid te foerageren. Plots weerklonk de roep van de waterral, deze zou zich echter alleen maar laten horen...
Na een tijdje een blauwe flits en een luide roep, onmiskenbaar, een ijsvogeltje. Deze vogeltjes zijn zo fotogeniek dat je er telkens weer foto's van maakt, ook al heb je er reeds zoveel van. Deze ijsvogel nam ruim de tijd om voor ons te poseren en zelfs een mooi visje te vangen.
Zoals je hieronder kan zien, had hij redelijk wat werk met het visje. Zoals het spreekwoord zegt, zijn ogen zijn groter dan zijn mond. Echter het visje moest eraan geloven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten