Afgelopen vrijdag hoorde ik tijdens een tochtje tussen de weides het gekende geratel van een sprinkhaanzanger. Na even te blijven staan kon ik deze mooi lokaliseren en ben ik voorzichtig naderbij gegaan. Met heel veel geduld kon ik tot op een kleine 7 meter komen en kon ik een aantal foto's nemen, eerst zat hij nog schuw weggestoken tussen de grassprieten en rietstengels, nadat hij een beetje aan mijn aanwezigheid gewoon was geworden kwam hij plots mooi open en bloot op een paaltje zitten.
Als toemaatje begon hij ook nog eens prachtig te ratelen.
Voor de geïnteresseerden hier het
geluid van de sprinkhaanzanger.
Een prachtige belevenis en nadien gezien ook nog eens zeer leuke foto's. Ik was er alvast tevreden mee en mijn dag kon niet meer stuk.
